24-30.03.2014
Kolejny tydzień treningowy zakończony weekendem biegowym w Beskidzie Śląskim. Dwa dni pięknej pogody spożytkowane dużą dawką gór i biegania.
Poniedziałek- 2km ergometru + godzina crossfitu
Wtorek- 2x7km (4'20) 400m up + 60 min siłowni, na koniec sauna
Środa- rozbieganie 12.2 km (360m up)
Czwartek- 41 km na szosówce (średnia 26 km'h, 550m up), siłownia 60 min, na koniec sauna
Piątek- 14.6 km rozbiegania (390m up)
Sobota- 32km (1600m up)
Niedziela- 15km (920m up)
Łącznie 16h treningu
Śląskie boje
W sobotę pobudka o 6 rano, o 7 wyjazd w stronę Żywca. Bazą była Lipowa.
Koło 10 wyruszyłem na szlak, początek ostro w górę na szczyt Skrzycznego, które zdobywałem już chyba nasty raz w swojej karierze :).
Taki widok ukazał się na szczycie Króla Beskidu Śląskiego po 38 minutach wspinaczki, a to był dopiero początek.
Z Skrzycznego żwawo ruszyłem w stronę Baraniej Góry, punktem kontrolnym była Malinowska Skała. Z tego miejsca czekał mnie szybki zbieg w stronę Magurki Wiślańskiej. Przywitała mnie takim widokiem:
Nie nacieszyłem się nim długo z racji tego, że czekał mnie jeszcze spory odcinek, który musiałem pokonać w drodze na Baranią Górę. Trasa wiodła granią, samo podejście pokryte było lodowymi rynnami, które skutecznie obniżyły tempo.
Na Baraniej zameldowałem się po 90 minutach od startu, w planie miałem już odwrót, jednak temperatura, a co za tym idzie wyższa niż zakładana konsumpcja płynów zmusiły mnie do nadłożenia 4km w celu uzupełnienia zapasów w Schronisku PTTK pod Przysłopem. Tym samym w ciągu 30 minut dwukrotnie wdrapywałem się na Baranią Górę. Nie było to wybitnie ciekawe, ale co zrobić- jak mus to mus :)
Odwrót przebiegał od przełęczy pod Malinowską Skałą tak samo, dopiero w tym miejscu odbiłem na żółty szlak prowadzący ku Dolinie Zimnika. Trasa była w opłakanym stanie, wszędzie widać było skutki niszczycielskiego halne z końca 2013 roku. Drzewa nie zostały jeszcze usunięte przez leśników, co za tym idzie leżały najczęściej w poprzek. W niektórych zagłębieniach utworzyły się idealne miejsca do zażywania leczniczych kąpieli błotnych, z których nie skorzystałem.
Sam zbieg to 7 km mniej lub bardziej przyjemną ścieżka. Trasę pamiętałem jeszcze z Maratonu Beskidy, w którym startowałem w 2012 roku.
W punkcie wyjścia znalazłem się po 32 km i niespełna 4h, pokonałem wtedy 1600m w pionie.
Następnego dnia korzystając z równie dobrej pogody wybrałem się na krótszą trasę. Chciałem sprawdzić zielony szlak prowadzący z Lipowej przez Magurkę Radziechowską na Magurkę Wiślańską. Ta trasa również była z mojego punktu widzenia cudowna, a przy okazji odkryłem chyba najładniejszy widok na cały Beskid Śląski.
Na samym początku czekał mnie siarczysty podbieg z Lipowej. Było stromo, kamieniście i ciężko- czyli tak jak lubię najbardziej. Na Magurce Radziechowskiej zameldowałem się po 35 minutach, chwilę podziwiałem panoramę Beskidu Żywieckiego
i ruszyłem w dalszą drogę. Na Magurce Wiślańskiej miałem 7.5 km, trochę kusiło mnie żeby zaliczyć 3 raz Baranią, ale ostatecznie zrezygnowałem, w końcu chciałem jeszcze wrócić o ludzkiej porze do Krakowa.
Na Magurce Wiślańskiej wykonałem zwrot i zacząłem zbieg do ojczyzny Maratonu Beskidy czyli miejscowości Radziechowy. Początek biegłem fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego aby potem na polanie radziechowskiej odbić w lewo na niebieski. Był on również w mocno średnim stanie, ale po 30 minutach dobiegłem do podnóża Matyski czyli Golgoty Beskidów. Jej szczyt zwieńczony jest ogromnym stalowym krzyżem. Ze szczytu roztacza się piekny widok na Beskid Żywiecki.
Reszta tygodnia:
